Kategoria podatności zdalnych exploitów

"Zdalny exploit" działa przez sieć i eksploatuje dziurę bezpieczeństwa bez potrzeby wcześniejszego uzyskania dostępu do systemu.

Kategoria podatności lokalnych exploitów

"Lokalny exploit" wymaga dostępu do podatnego systemu i zazwyczaj eskaluje uprawnienia bieżacego użytkownika do administratora systemu.

Kategoria podatności aplikacji web (webapps)

Ta kategoria jest pełna podatności które zostały zidentyfikowane w projektach i aplikacjach web.

Kategoria podatności exploitów DoS

PoC DoS (denial of service exploit) wykonuje poszczególne kroki w celu eksploatacji zdalnej podatności typu odmowy dostępu usługi (DoS) na serwerze lub oprogramowaniu. Celem tych ataków jest sprawdzenie danego oprogramowania lub serwera pod kątem odporności na atak odmowy dostępu do usługi.

PoC (Proof Of Concept exploit) Atak na komputer lub sieć, który zostaje przeprowadzony głównie dlatego, by dowieść iż jest to możliwe. Zazwyczaj nie wywołuje szczególnej szkody, ale ukazuje jak haker wykorzystał daną podatność w oprogramowaniu lub urządzeniu.

Kategoria Shellcode

W bezpieczeństwie komputerowym, shellcode jest małym kawałkiem kodu używanym jako payload do eksploatacji danej podatności w oprogramowaniu. Jest nazywany "shellcode", ponieważ zazwyczaj zaczyna się od polecenia powłoki z której atakujący może przejąć kontrolę nad maszyną, niemniej każdy inny kod pełniący podobną funkcję może być także nazywany shellcode. Ponieważ funkcje payloadu nie są ograniczone jedynie do tworzenia shelli, ktoś zasugerował, że nazwa shellcode jest nieodpowiednia. Shellcode jest zazwyczaj pisany w kodzie maszynowym.

Klasyfikacje:
Istnieje kilka metod klasyfikacji exploitów. Najczęściej ocenia się to na bazie komunikacji exploita z podatnym oprogramowaniem. Zdalny (remote) exploit działa przez sieć i eksploatuje dziurę bezpieczeństwa bez potrzeby wcześniejszego uzyskania dostępu do systemu. Lokalny (local) exploit wymaga dostępu do podatnego systemu i zazwyczaj eskaluje uprawnienia bieżacego użytkownika do administratora systemu. Exploity na aplikacje klienckie także istnieją, zazwyczaj składając się ze zmodyfikowanych serwerów które wysyłają exploita podczas komunikacji z aplikacją klienta. Exploity działające na aplikacje klienckje mogą także wymagać pewnej interakcji z użytkownikiem, dlatego też mogą być wykorzystywane wraz z atakami socjotechnicznymi. Inną klasyfikacją jest na podstawie akcji które wykonuje wobec podatnego systemu; nieautoryzowany dostęp do danych, zdalne wykonanie kodu i odmowa dostępu usługi (DoS) to klasyczne przykłady. Wiele exploitów została zaprojektowana by nadać uprawnienia super użytkownika danego systemu. Niemniej, możliwym jest korzystanie z kilku exploitów, by pierw zdobyć uprawnienia niskiego poziomu, aby następnie dokonać kolejnych eskalacji uprawnień aż do poziomu roota. Zazwyczaj jeden exploit może wykorzytać tylko jedną, poszczególną podatność w oprogramowaniu. Często, kiedy wiele exploitów zostaje opublikowanych, podatności zostają naprawione przez łatkę (patch), co sprawia że exploit staje się przestarzały do czasu powstania jego nowej wersji.